Eensgezindheid en samenwerking zijn cruciale kerningrediënten om positieve veranderingen te bewerkstelligen. In klein en groot verband, in bedrijven, organisaties, en landen, is samenwerking vaak nog gefundeerd op veel onvrede, boosheid en oordelen. Het is een botsing van ego’s met weinig duurzaam rendement. Het is een clash van extreme ideeën, wensen en idealen, terwijl juist eenheid de deur opent naar nieuwe werkelijkheden. Onze aandacht gaat vaak uit naar de koplopers of de dwarsliggers, de mensen vóór of tegen, de doeners of de bankzitters, terwijl échte beweging het eenvoudigste begint in de ruimte tussen de tegenpolen. Vergelijk het met een rivier, die twee oevers kent. Het water stroomt het beste tussen de twee uitersten. Dat noem ik de middenweg. Hoe je daar stappen in maakt, lees je in dit artikel.

Voorkom teleurstellingen

Bedoel je nu om meer een compromis te gaan leven? Nee, juist niet. Na het sluiten van een compromis lopen de betrokken mensen na afloop vaak teleurgesteld weg. Er is vaak weinig of niets overgebleven van de kern die voor iedereen juist zo belangrijk is. Het gaat niet om het vinden van compromissen. Het gaat er juist om de juiste balans te vinden in het woud van tegengesteld denken. Om een middenweg te vinden, waarbij niet ‘het ideaal’ sturend is, maar een visie waarin alles wordt meegenomen dat voor iedereen het meeste ertoe doet. De scherpe randjes, de extremiteit en de ‘perfectie’ zijn eruit gehaald, terwijl de gezamenlijke ideeën, gedachtes en wensen, waar iedereen zich in herkent, overblijven en het uitgangspunt vormen voor de beoogde transitie. 

“De rivier kent twee oevers. Het water stroomt het beste tussen de twee uitersten. Dat noem ik de middenweg”

Overweeg het dialoog

De toegenomen maatschappelijke kloof tussen links en rechts, voor- en tegenstanders is onwerkbaar. Die kloof kan worden geheeld door via dialoog, diepgaand en empathisch, te luisteren naar wat mensen ten diepste beweegt. Vaak verlangen we in onze ziel naar hetzelfde. Dat verlangen is evenwel zo bedekt door ons denkvermogen hoe dat praktisch gerealiseerd moet worden, dat er onnodige tegenstellingen ontstaan tussen mensen, die het in de kern over veel zaken best eens kunnen worden met elkaar. Hoe meer we bereid zijn om ruimte te geven aan dat wat ons bindt, al hetgeen we met elkaar gemeenschappelijk hebben, hoe eenvoudiger het is om daaraan met elkaar vorm te geven.

Laat het ideaal los

Door het ideaal in samenwerking los te laten en tegelijkertijd niet langer te zwichten voor de deplorabele toestand waarin de wereld verkeert, ontstaat er ruimte voor een middenweg, die door de vereniging en eensgezindheid vlot kan worden bewandeld. De sterk gepolariseerde wereld lost dan op in een wereld waarin de menselijke creatiekracht in de stroming van de rivier van vernieuwing kan komen. Als we niet langer vasthouden aan wat ‘ik’, maar juist aan wat ‘wij’ gezamenlijk willen creëren, is dat soms een beetje pijnlijk voor ons ego, want die verliest een stukje van haar macht. In plaats daarvan ontstaat nieuwe slagkracht om vanuit eensgezindheid te werken aan een leven dat we allemaal graag in deze wereld ervaren. 

Op steeds meer plekken proef ik behoefte aan een vernieuwde visie, een meer holistische kijk op het leven. Bedrijven zijn op zoek naar meer eigentijdse verdienmodellen en organisatorische structuren. Bij velen bekruipt er een onderbuikgevoel dat de wereld naar de knoppen gaat als we er niet bewust voor kiezen het roer om te gooien. 

Meer overeenkomsten dan verschillen

Mijn geliefde schrijver Kahlil Gibran spreekt vaak over “het hoogste dat in elk mens schuilgaat”. Hij refereert dan aan de ‘ziel’. Dat hoogste prikkelen we maximaal door oprecht op zoek te gaan naar wat ons als mensen gezamenlijk verbindt. Dat vraagt om meer verantwoordelijk te nemen over ons vaak chaotische en egoïstische denken. Dat vraagt om niet ons ego, “het laagste dat in elk mens schuilgaat”, te voeden, maar juist de compassie en empathie voor alles en iedereen om ons heen, inclusief onze opponenten, te laten stromen. Vanuit deze meer ‘zielsgerichte’ houding van de mens, laten we letterlijk zaadjes groeien voor een meer bezield leven. 

Credits foto: Beeld: Martin Sanchez (Unsplash)